Sen Gözlerini Kapatınca Kapanıyor Evrenin Işığı

Tut elinden yoksa kuşlar düşecek gökyüzünden.

Senin saçlarındır tüm güzel kuşların rüzgarı.

Senin gözlerinde uçar kuşlar, özgür turnaların evidir gözlerin.

Bir suya düşmüş karanfil gibi bakıyorsun yıldızlara, karanfiller en güzel senin saçlarında yaşar, takıpta gezdin mi saçlarında.

Bakma öyle, sen baktıkça gözleri kamaşıyor yıldızların.

Geceler karanlık kalırsa suçu senindir.

Kirpiklerine dizilmiş yıldızlar, sen gözlerini kapatınca kapanıyor evrenin ışığı, kapatma gözlerini.

Gözlerin akan bir su gibi, neler taşıdın kalbime, bir kardelen cesareti, bir kelebek neşesi ve bir şarkının hiç bitmeyen melodisi.

Saçlarını okşayan ay ışığı geldi bu gece denizimin orta yerine kondu.

Senden haberler söyledi balıklara, ta o gündür sustu balıklar, gitti denizkızları.

Sen uzaksın diye her gün başını vuruyor kıyılara denizimin suları.

Sen konuştukça susuyor dünyanın rüzgarı, rüzgarın şarkısı.

Sen misin masallarda aranan güzel kız, bir gülün yaprağında saklanan cadılardan kaçan sen misin.

Tüm ninnilerin ruhlarımızı dinlendiren sesi sen misin, senin sesin mi içimin yalnızlığını bastıran.

Nazenin bir bakışla nedir söylediğin, hangi alfabedir gözlerinin karatahtasında yazılan şiirler. Tek ayak üzerinde dinlesem gözlerinden bir ders, sevmeyi anlatsana bana.

Ödül olur yolunda kaybolmak gözlerinden bir bakış alıpta kalbimden kalbine uçan kuşa.

Sen gecenin karanlığında sokağı aydınlatan lamba gibi baktıkça bu dünyaya, bulunuyor bütün çocuklar nerde kaybolsalarda.

Bir anne şefkati sarıyor anneleri gözlerinden bir kucaklaşma alınca.

Gözlerini versene bana ey güzel, gözlerinden baksam dünyaya, bir çiçek gibi yaşarım bu dünyada.

Bir gülden bir gülücük alırım toprağı kucaklayıp, bir gülün yaprağına uzandığımda.

10 Nisan 2010