biliyor musun,

biliyor musun,
ben bir buhur-u meryem gibi bekleşirken
kuşlarla yeşil pencereli evin bahçesinde,
sen geçiyorsun aheste aheste,
bu dünya bir fayton gibi taşıyor seni omzunda,
topu, camı kırdı diye
zalim komşu tarafından kesilmiş minik bir çocuk gibi kalbim,
eyvallahım yok yine de,
durmadan kabaran bir kek gibi göğsümü seninle dolduruyorum,
biliyor musun, galiba seviyorum seni ben,
soruyorum kalbime, herkes işine baksın diyor,
işim gücüm sen ol diye istifa ediyorum tüm başka sevmelerimden,
biliyor musun,
seni çok seviyorum ben...

-adem özbay-